پیج رنک

در اثنایی که فوتبال ایران به سبب برخی زشتی‌ها انگشت‌نمای خلق شده و البته پرداختن به حواشی از سوی رسانه‌ها و هواداران به سوژه اصلی تبدیل شده است دیدن پاکی‌ها و مردانگی‌هایی که در فوتبال ایران رخ می‌دهد ضرورت بیشتری دارد. فرهاد مجیدی در دربی 73 رفتاری را تکرار کرد که از نظر اخلاقی بسیار ماندگار است. بسته شدن بازوبند کاپیتانی بر بازوی بازیکنی جوان و تازه شکفته در استقلال بار دیگر یکدلی و یکرنگی را در بهترین تیم حال حاضر فوتبال ایران که بی‌رقیب هم جلوه می‌کند، به رخ کشید.

اول بار که فرهاد مجیدی بازوبند کاپیتانی را از دست‌های خود خارج کرد و هنگام تعویض بر بازوی اسماعیل شریفات بست برخی بر این باور بودند شخصیت استقلال به سخره گرفته شده است. اما فرهاد مجیدی بار دیگر این کار را تکرار کرد تا پیام مهمی را به گوش اهالی فوتبال برساند. کاپیتان استقلال پیش‌تر نیز منش و پهلوانی خود را به اثبات رسانده بود. از یاد نمی‌رود که او به چه دلیل از تیم ملی فوتبال ایران کنار رفت. متن نامه فرهاد مجیدی پس از خداحافظی از تیم ملی پرده از مکنونات قلبی کاپیتان استقلال برداشت: «می‌روم تا جا برای جوان‌ها باز بشود.»

آن روزها نیز گفته می‌شد فرهاد به خاطر برخی مسائل حاشیه‌ای از تیم ملی کنار رفته است اما به واقع هدف چیزی جز میدان دادن به جوان‌ها نبود همانطور که اکنون می‌بینیم فرهاد مجیدی با بستن بازوبند کاپیتانی بر دستان اسماعیل شریفات سعی می‌کند حرف‌های خود را که پیشتر از اهمیت میدان دادن به جوان‌ها زده بود بار دیگر اثبات کند.

ابتدای فصل در همین استقلال تصور می‌شد ماجرای بستن بازوبند کاپیتانی به یک معضل و یک معمای غیرقابل حل تبدیل بشود اما اکنون بحث بستن بازوبند کاپیتانی در استقلال به یک مساله ساده و قابل حل تبدیل شده و هیچ یک از بازیکنان این تیم در پی تصاحب نوار زرد رنگی که فرهاد بر دست می‌بندد نیستند.

***
یک بار دیگر می‌توان شجاعت به خرج داد و فرهاد مجیدی را ستود. فوتبال ایران به فرهاد مجیدی مدیون است! فرهاد مجیدی به تماشاگران فوتبال می‌فهماند در عصری که بازیکن در اوج وقاحت و نامهربانی به صورت داور می‌کوبد، شادی‌های پس از گل به زشت‌ترین شکل ممکن به تصویر درمی‌آید و دلال‌ها در یورشی گسترده شیره جان فوتبال را در شیشه می‌کنند، زیبایی‌های زیادی را هم می‌توان در لابلای هجمه‌ای از پلشتی‌ها مشاهده کرد.

فرهاد مجیدی را می‌ستاییم نه به خاطر گل‌هایی که در این فصل برای استقلال زد یا پاس‌های گلی که دارد 2 رقمی می‌شود و نه محبوبیت فراوانی که میان خیل عظیم هواداران آبی برخوردار است.
فرهاد مجیدی به خاطر پهلوانی‌اش، به خاطر مردانگی‌اش، به خاطر از خودگذشتگی‌اش مورد توجه و ستایش است.

 اسماعیل شریفات به عنوان یک بازیکن جوان امروز به خوبی در مکتب استقلال یاد می‌گیرد که ارزش‌ها در میدان بازی چیزهای دیگری است و آنها که می‌مانند تنها آقای گل‌ها، مردان پاس‌ گل‌ها، زیدان‌ها، مسی‌ها، رونالدوها و جادوگران و ساحران نیستند و بااخلاق‌مداری می‌توان همچنان یاد تختی‌ها، دهداری‌ها و نامجوها را زنده نگه داشت.

راسی تولد ناصر خان رو با اشک و از ته قلبم به همتون تبریک میگم.....کاش الان ناصر خان بین ما بود.....

آپ اختصاصی نذاشتم چون چیزی رو پیدا نکردم که لایق ناصر خان باشه.....ببخشید

سلام خوبین؟ وااااااااااای نمیدونین چقد واسه این اپ زحمت کشیدم!(آره جون خودم!) کلی جون کندم تا عکسای قدیمی ونیمه قدیمی و یوخده قدیمیه(!)کاپیتان پیدا کنم! {کلا8تا عکسه}
(البت 2تاشو تو مطالب قبلیه وبم گذاشته بودم که الان تو آرشیون)
حالا شمام نامردی نکنین نظر یادتون نره!

راستی بعدا یه آپ میذارم از عکسای تیام و پسر فرهاد مجیدی(که آخرش نفهمیدم اسم پسرش چیه!تو اینترنت نوشته بردیا تو روزنامه استقلال جوان نوشته بود سیام!)

                 

آخرین بازمانده های نسل طلایی ما بودند. آخرین هنرمندان توپ گرد به سنت فوتبال ایرانی. فرهاد مجیدی و علی کریمی. مثل فرش های نفیس قدیمی. تابلوهای مینیاتور لبالب از جزئیات. یادگارهای گذشته. نسلی که فوتبال را در خانه ها آغاز کرد. زمانی که خانه ها هنوز حیاط داشتند. احتمالا حوضی و یک دو درخت. نمونه ای از پسر بچه های پر شر و شوری که در کوچه ها به دنبال توپ می دویدند. در خیابان های کم عرض. در خیابان هایی که بازی ها گاه و بیگاه برای عبور اتومبیل ها قطع می شدند. آخرین نسل بار آمده در فوتبال محلات. استاد بازی های گل کوچک. بازی های سه به سه و چهار به چهار.

این که مجیدی متولد 56 است و کریمی متولد 57 تصادفی نیست. نسل های بعد بازی ها خیابانی را نمی فهمیدند. طعم بازی های گل کوچک را نمی چشیدند. شهرها خیابان ها را می بلعیدند و فوتبال از نوع ایرانی اش که مهارت های فردی را غنا می بخشید بر باد می دادند. محو کردند. به همین دلیل حرکات فرهاد مجیدی هنوز میخکوب کننده است و شیرین. هنوز تماشایی است و سحرآور. مدافعان امروزی نمی دانند با او چه کنند. نمی دانند چگونه مهارش کنند. چرا که فوتبالی که او بازی کرده را بازی نکرده اند. حرکاتی که او انجام داده را انجام نداده اند. دریبل هایش. استارت هایش. حرکت در مناطق محاصره شده و بغل پاهایش ما را پرتاب می کردند به گذشته ها. به دورها. با به یاد آوردن اکبر افتخاری، محمد صادقی، ابراهیم قاسمپور، ایرج دانایی فرد، حسن روشن، ناصر محمد خانی و خیلی های دیگر. خیلی هایی که اکنون جایشان در فوتبال ایران خالی است. خیلی زیاد.

مجیدی هنوز در اوج قرار دارد. در سی و پنج سالگی اش هنوز او را پسر جوانی قلمداد می کنیم (که برتافته از سادگی سیمایش هم هست. از معصومیت نگاهی باوقار). هنوز گل های حساس تیمش را می زند. جلوتر از جوان ها. می دانیم هنوز هم می تواند عصای دست تیم ملی باشد. تیم ملی که نمی داند برای گشودن دروازه ها در صورت نزول کریم انصاری فرد چه کند.

اما ناگهان وداع کرد. خداحافظی. در اوج. پس از زدن سه گل در سه داربی پیاپی درون دروازه رقیب سنتی سرخپوش. با نزدیک شدن به جایگاه افسانه ای صفر ایرانپاک. آن چه اریک کانتونا را به یاد آورد. کانتونایی که خیلی زود در سی سالگی ناگهان وداع کرد و از منچستر یونایتد رفت. همین طور پل اسکولز که در سی سالگی اعلام کرد پیراهن تیم ملی را نخواهد پوشید تا در خدمت باشگاهش باشد.

شاید تصمیم مجیدی برگرفته از خستگی باشد، یا شاید هم بی حوصلگی. در عین حال یادمان نرود سی و پنج ساله شده. سن و سالی که حفظ شرایط جسمی دشوار است و نبرد فیزیکی با بازیکنان پانزده سال جوان تر از خود بسیار سخت. بستن بار سفرهای دور برایش آسان نخواهد بود. همین طور حضور در اردوهای طولانی. به علاوه انتظارات بزرگ. این که او می خواهد آخرین پرده های فوتبالی اش را در اوج به پایان رساند قابل درک است. احتمالا برای همه ما. هم طرفداران استقلال و هم پرسپولیسی ها که تردیدی ندارم در آینده با ستایش از او یاد خواهند کرد. چنان که از ناصر حجازی با احترام فراوان یاد می کنند.

خداحافظی مجیدی، خداحافظی توام با وقار است. آمیخته به احترام. با اشاره به جوانانی که شایسته هستند و پشت خط مانده. باز کردن راه برای دیگران. محض نمونه میلاد میداوودی که در مرز ستاره شدن بسر می برد.

خاطره های ملی او کم شمار ماندند. بسیار کمرنگ. بیست ساله بود که در جام ملت های آسیا 1996 برابر کویت به میدان رفت. ولی جایی در تیم ملی جام جهانی 1998 نیافت. احتمالا نمی تواند افسوس نخورد. آن روزها بیست و دو ساله بود و با طراوت. زمانی که راست یا دروغ می گفتند گروهی در تیم ملی باند قدرت برپا ساخته بودند. گروهی که مجیدی جوان جایی میانشان نداشت. کنار مانده محجوبی بیش نبود. نه گفتن او به تیم ملی مترادف با نه گفتن به تحقق رویای جام جهانی هم هست. شاید تردید دارد در سی و نه سالگی جایی در تیم ملی در صورت سفر به برزیل 2014 خواهد یافت. با این وصف 21 گل در آسیا سابقه بین المللی اش را پر بار کرده. برای همیشه. گل های زیبایش را فراموش نخواهیم کرد. هرگز. هیچ وقت.

وداع فرهاد مجیدی از میادین با بوسیدن پیراهن آبی دشوارتر خواهد بود. دلمان برایش تنگ خواهد شد. خیلی زیاد. یادگار فوتبال غریزی و سنتی فوتبال ما با خداحافظی اش دل های پرشماری را خواهد شکست.

دیگه حرفی نیست...همه جیزو تو مطلب بود....فقط نظر یادتون نره

راستییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی امروز همزمان با روز دختر، تولد منم هست! تولدم مبارک! ایشالا شیرینی خورون دعوتتون میکنم!
مرسی از دوستایی که تو سایت استقلالی....تو پیام رسان خود پارسی بلاگ....توسایت چیتوزیا و نظرات مطالب قبلی بهم تبریک گفتن.... خییلیییییییییییی دوستون دارم

این گلم تقدیم به شما!

یه چیز دیگه:کلی حال میکنم که هم روز تولدم هم ماه تولدم هفته...یعنی شماره کایپیتان عزیییییییییییییییییییییییییییییییییییزم!!!!!!!!!!!!

فرهاد مجیدی باری دیگر از حضور در تیم ملی کنار کشید.
به گزارش خبرآنلاین ؛ کاپیتان استقلال که با بازگشت به تیم ملی در دو بازی اخیر ، هیجانی خاص را به فوتبال ملی ایران هدیه داده بود ، امروز در نامه ای از حضور در فوتبال ملی و در سن 35 سالگی ، خداحافظی کرد. مجیدی در این نامه که خطاب به علی کفاشیان نوشته ، آورده است:

« احتراما، همان‌طور که استحضار دارید اینجانب از سنین جوانی و بیش از 15 سال است که در خدمت تیم ملی فوتبال ایران بوده و بارها افتخار پوشیدن پیراهن مقدس "ایران اسلامی" را داشته‌ام.

با توجه به برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال در سال 2014 و عدم حضور احتمالی اینجانب در آن مسابقات به دلیل وضعیت سنی‌ام و حضور جوانان توانمند، جویای نام و مستعد در سطح اول فوتبال کشور، بدینوسیله علیرغم میل باطنی از ادامه حضور در تیم ملی عذرخواهی می‌کنم.

حضور در تیم ملی و شاگردی استادی چون کارلوس کروش افتخاری است که همیشه در زندگی ورزشی‌ام ماندگار است.

بی شک جوانان با انگیزه‌ای چون کریم انصارفرد، میلاد میداوودی، سید ایمان موسوی، محمد نزهتی، میلاد زنیدپور و ... از اعتبار و آبروی فوتبال ایران عزیز دفاع خواهند کرد؛ جوانانی که شاید با حضور امثال مجیدی به سرنوشت بنده حقیر در گذشته دچار شده که در عین جوانی و آمادگی فنی از حضور و خدمت در تیم ملی فوتبال محروم شدم.

با تمام علاقه و ارادت قلبی‌ام به تیم ملی و پرچم مقدس ایران، همچنان خود را "سرباز وطن " می‌دانم و در سال 75 با اعتماد سرمربی وقت (آقای محمد مایلی کهن) با حضورم به تیم ملی خدمت می کردم و امروز با عذرخواهی و سپردن جای خود به جوانان، به تیم ملی خدمت بیشتری انجام داده‌ام.

امید است با حمایتها و تلاشهای جنابعالی، مسئولان ورزش کشور، درایت کادر فنی و دعای خیر مردم فهیم و عزیز، تیم ملی فوتبال به جام جهانی صعود کرده و دل میلیونها ایرانی را در جای جای کره خاکی شاد کنند.

خواهشمند است مراتب اعتذار مرا به هر نحو که صلاح می‌دانید به پیشگاه مردم شریف ورزش دوست برسانید تا در جریان قرار گرفته و موجب شرمندگی‌ام فراهم نشود.

در پایان لازم می‌دانم از هواداران عزیز، مربیان، کارشناسان، ارباب جراید و رسانه‌های گروهی که همواره با نظرات و انتقادات خود، مرا حمایت و راهنمایی کرده‌اند صمیمانه سپاسگزاری کنم.

به امید صعود تیم ملی به جام جهانی و خوشحالی تمام ملت عزیز ایران.»

نکته جالب اینجاست که فرهاد مجیدی پس از بازی با سایپا در رختکن این مسئله را با مربیان استقلال مطرح می کند و دوشنبه شب و پس از تماشای بازی ایمان موسوی ، مهاجم جوان تیم نفت آبادان در تماسی تلفنی با یکی از مشاورانش ، تصمیمش برای خداحافظی را قطعی می کند و مشغول نگارش متن استعفایش می شود. او معتقد بود بلایی که در جوانی بر سر خودش آمده را نباید بر سر بازیکنان جوان فوتبال مان بیاورد.

مظلومی:باید به تصمیم فرهاد احترام گذاشت........

سرمربی استقلال درباره ماجرای خداحافظی کاپیتانش از تیم ملی به خبرآنلاین ، می گوید:« راستش من هم این ماجرا را دیشب شنیدم وفکر نمی کردم فرهاد این قدر در تصمیمش مصمم باشد. او بعد از بازی با سایپا در رختکن پیشم آمد و گفت تصمیم گرفته که خداحافظی کند اما نگفت که می خواهد این قدر زود تصمیمش را اجرایی کند. به هر حال او سنش بالا رفته و فشار تمرینات و اردوهای تیم ملی از یک طرف و بازی های لیگ از طرفی دیگر کمی شرایط را برایش سخت می کرد اما همیشه سعی اش این بود در تیم ملی بدرخشد . او همیشه با تمام وجود بازی می کند. برای همه ما و به خصوص فرهاد ، خدمت به تیم ملی یک وظیفه است اما اگر او به این نتیجه رسیده که دیگر در تیم ملی نباشد ، یعنی مسائل مختلفی را بررسی کرده. به همین دلیل معتقدم همه ما باید به تصمیمش احترام بگذاریم.


چی بگم؟!!!! چی میتونم بگم؟!!!!!!!!!! اصلا باورم نمیشه...آخه چرا؟!!!!!!!!!!!
به خدا هنوز تو شوکم......  چقدر مرده کاپیتان...چقدر بزرگه....چقدر با گذشته...چه قدر با شرف و باشعوره.......وااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای....

اصلا نمیتونم تصور کنم یه روز از اس اس هم خداحافظی کنه  وکاپیتان باشماره 7 تو زمین فقط بشه یه پوستر رو دیوار اتاقا......
به خدا نمیتونم اشکامو کنترل کنم...... حتی تصور اینکه یه روز کلا خداحافظی کنه دیوونه کنندس....

ولی همون بهتر که از این تیم ملی ای که ما داریم خداحافظی کرد...... فک کردیم کی روش بیاد همه چی عوض میشه...ولی بازم همونه که هست.....این تیم لیاقت مجیدی و نداره

ولی عجب جمله ای گفت((جوانیم سوخت میروم تا جوان ها نسوزند....)) آتیش زد به دل همه....چقد راحت امثال دایی حقشو خوردن....

بدبخت فوتبال ایران که نتونست توی این 15 سال از بازیکنی مثل فرهاد استفاده کنه ؛ هر کس اومد فقط بلد بود علی دایی رو بزاره اون جلو و به بقیه تیم بگه همه توپها رو باید رو سرش سانتر کنین ... تنها تاکتیک 15 سال فوتبال ایران ...
خیلی از بازیکنها این وسط سوختند که بزرگترینشون  کاپیتان بود...

امیدوارم حالا حالاها واسه اس اس بازی کنه  کاش اس اس ده تا مثه مجیدی داشت..........

کایپتان تا ابد افتخار مایی....اسطوره.....

راسی تو این بیانیه بازار،کی روش هم یه بیانیه داده و با خداحافظی مجیدی موافقت کرده

تیم منتخب تهران در سال 1373 ؛ چهره هایی را در این عکس می بینید که سال ها ملی پوشان فوتبال مان بودند...



به تصویر دقت کنید؛ این تصویری از تیم منتخب تهران است که قهرمان آموزشگاه های کشور شد. مربیان این تیم یعقوب حاصلی و ناصر احمدپور بودند و نگاهی به تصویر نشان می دهد تعدادی از این بازیکنان ، ستاره های فوتبال مان شدند. در ردیف پایین می توانید فرهاد مجیدی ، نفر دوم سمت راست، علی آذری بازیکن تیم های پاس ، ذوب آهن و استیل آذین که نفر چهارم از سمت راست است و مهدی مهدوی کیا که در کنار علی آذری نشسته را ببینید. در ردیف وسط نفرد دوم سمت راست ، علی چینی است و در ردیف بالا ، مهرداد میناوند نفر سوم سمت راست است ، نفر پنجم این ردیف سهیل کرمی است و در کنار او هم اکبر محمدی ، مربی تیم ملی جوانان ایستاده. نفر آخر این ردیف هم کسی نیست غیر از داود فنایی ، گلر سابق پرسپولیس.
در این عکس ، میناوند تازه 17 ساله بوده ، مهدوی کیا ، 15 ساله و فرهاد مجیدی 14 ساله!


پست از این بهتر؟!!!! نظر بزار دیگه! کشتید منو!

این عکسو چندین(!) وقت پیش تو نود هم نشون داد امروزم من از تو سایت استقلالی پیداش کردم... فقط یه چیزی:به نظر شما اصلا شبیه کاپیتااااااااااااان هست؟!!!!!!!

اینم عکس نوجوونی اسطوره فوتبال ایران

نظر بده حتمااااااااااااااااااااااااا... باشه؟!